Ach ta Kalifornia... Ironstone z 2013. Daje radę?

Ironstone Reserva Chardonnay 2013

Są takie momenty, kiedy trzeba wybrać. Miałem taki moment. Jadąc przez Kalifornię u boku Najlepszej z Żon, z ześrubowaną trzy tygodnie wcześniej nogą, musiałem wybrać: zwiedzimy winnice, próbując i słuchając o krzewach, glebie i terroir albo pojedziemy przed siebie, byle chłonąć wszystko dookoła i połykać mile, zatrzymując się w miejscach tych jedynych... No tak, winnica to też miejsce niepowtarzalne, ale jednak tu krzewy, tam krzewy, tanki, beczki, gleba...

Gdzieś na wschód od Sacramento. Daleko od Ironstone. Ale co zrobić!

Przed drogą do Napa skręciliśmy w lewo, nad Lodi przemknęliśmy jakieś 40 mil na północ... A tam Ironstone. Wino, które nieodmiennie robi na mnie wielkie wrażenie. Tak jak zrobiło na seminarium Discover California Wines cztery lata temu. Oraz nieco później na degustacji win kalifornijskich. 

Tym razem w posiadanie butli Estate Crown Reserve 2013 (importer Vine Avenue) wszedłem drogą wymiany za inne białe wino z Europy. I to są zupełnie inne smaki, inne klimaty... Tu jest beczka. I co za tym idzie, palone masło, kremowość, może lekkie utlenienie, ale wciąż z przywiązaną rześką kwasowością. To wszystko na osnowie owocowej - jabłkowej, melonowej. Tylko 8 tysięcy butelek rocznie, co jest produkcją jak na USA niemal butikową. Świetne wino do tłustych ryb i makaronów w białych, śmietanowych sosach.

Ale ja tym razem piłem hedonistycznie - bez psucia wina jedzeniem. Tak jak czasem uwielbiam :)

Wino na 6 pkt w skali Winiacza!

Wróćmy do Kalifornii. Białej Kalifornii!

Stereotypy, do widzenia!

Gości było mnóstwo. Jerry też się dobrze bawił!

California Wine Festival już za nami i wiele padło krytycznych słów o ostatniej degustacji win kalifornijskich (bardziej wymówionych niż pisanych), ale mam wrażenie, że napisali je nie tyle zwolennicy win szczupłych, by nie wyrazić się wręcz "chudych" (taka moda ostatnimi laty), ile raczej osoby kierujące się bardziej zasłyszanymi stereotypami.

Cały obraz nie jest tak jednoznaczny, jak to się na grafach przeróżnych przedstawia - że Kalifornia to "napakowane grubasy", wszystkie takie same, że słodycz, że prostacka beczka albo wióry, że brak kwasu... To jednak bardzo szerokie spektrum, z którego niestety będziemy mogli - przy odpowiednim szczęściu - posmakować jedynie wycinkowo.

Wszystko przez wysokie ceny producentów, "polityczne oddalenie" (pozaeuropejski obszar i jeszcze za oceanem) oraz mocną obecność niezbyt cenionych win marketowych, która skrzywia wyobrażenie o USA. Ale kto zdołał przebić się przez kożuch stereotypu, mógł znaleźć coś naprawdę dobrego. Ja lubię - z czym się nigdy nie kryłem - mocarne wina, które są jak ja (mocne, napakowane, skoncentrowane. Ale cenię także te pozornie zwiewne, lekkie, "pełne powietrza". I zapewniam, były też takie!

O winach Ridge (import Winkolekcja) napisano już mnóstwo peanów. Słusznych. Sam też pisałem o czerwonym Monte Bello. A jak białasy? Chardonnay Estate 2014 jest bardzo zielone, leśne, ma zadziwiająco mało ma nut palonego masła, ale jest muśnięcie cytrusów i migdałka jest. Monte Bello Chardonnay 2013 jest bardziej finezyjne, eleganckie, węższe i jeszcze mocniejsze kwasowo i bardzo mineralne! W Ridge powstaje ok. 15 tys. butelek Chardonnay - dokładna liczba zależy od rocznika i jakości wina z "barrel selection".

Co można pokazać tym, którzy mówią "e, wszystko smakuje tak samo"? Na przykład Four Vines Chardonnay Naked Chardonnay Santa Barbara 2015. Fermentowane i dojrzewające jedynie w stali (pół roku na osadzie), emanuje cytrusem i zielonym, niedojrzałym jabłkiem. Nie powiedziałbym o nim, że nowoświatowe. Jest wąskie, europejskie, choć ciałko ma dość prężne. Cena - 12 dolarów.

Troszkę naznaczone beczką jest Secret Cellars Chardonnay Monterrey County 2014. Cztery miesiące w dębie to niewiele (mała część przed butelkowaniem przeszła drugą fermentację), bo wino jest powściągliwe, czyste, o zdecydowanym ciele, ale taż wysokiej kwasowości, kamiennym smaku. Bardzo dobre!

Z dwóch Chardonnay Pahlmeyer większe wrażenie wywarł Jayson 2014 (50 dolarów). 85 proc. nowej beczki, ale więcej kwasu, jedwabiste na języku, z ogromnym mineralnym finiszem. "Zwykłe" Chardonnay Pehlmeyer 2014 to już więcej maślaności - w ciele tłuste, aż zostawia w finiszu charakterystyczny "film", oblepiający od środka jamę ustną.

Wina Starmont (import Mielżyński) też nie przytłaczają. Chardonnay Carneros 2013 bardzo kwasowe, choć dębina jest. Choć nie ma jej tak dużo jak w Merryvale Carneros 2014 - bo tu już czujemy palone masełko, pieczone jabłuszka i wyraźna wanilia z dębu.  

Bardzo korzystne wrażenie zrobiły na mnie dwa wina ze stajni Kautz (import Wine Avenue) - Leaping Horse Chardonnay 2015 oraz Ironstone Reserve Chardonnay Sierra Foothills 2013. Pierwsze to tylko cztery miesiące beczki. Tylko 15 proc. objętości wina przeszło fermentację malolaktyczną. W odczuciu całość jest lekko brzoskwiniowa, ale może bardziej czysta i zielona.

Ironstone to tylko 8 tysięcy butelek. I o wiele wyższa kwasowość i elegancja niż w zwykłym Chardonnay z Lodi. Ogromna dawka zieleni, owocu, kwasowości.

Chorwackie korzenie i amerykańskie wykonanie czyli Grgich Hills Estate. Uwagę zwracało Fumé Blanc - nieco zielone bardzo i kwasowe mocno - z kredowym tłem, bardzo mineralne (1/3 z nowej beczki). Natomiast Hills Chardonnay 2013 to już poważniejsza propozycja, z bardzo wyraźnym tłem ziołowym, o wysokiej kwasowości i przyjemnie wibrujące.

Na koniec Patz&Hall Sonoma Coast Chardonnay 2015. Lekkie, a nawet wręcz jak na USA super lekkie wino. Choć beczka otaczała wino 9 miesięcy, to owoc jest tu nieprzytłoczony, czysty, a jednocześnie bogaty. Wino w aromacie stanowczo jabłkowe, z cząstką ananasa. Eleganckie!

Win degustowałem na zaproszenie organizatora - California Wines Polska